آتش نشانی و امداد در ساختمان های مرتفع 

آتش نشانی و امداد در ساختمان های مرتفع 

هنگ کنگ یک منطقه ویژه اداری در جنوب شرقی چین است. از سه ناحیه اصلی به نام های هنگ کنگ آیلند، کولون و نیوتریتوریس تشکیل شده است.  مساحت آن در حدود ۱۰۹۵ کیلومتر مربع است، در چنین منطقه کوچک، جمعیتی حدود ۶/۵ میلیون نفر مستقر می‌باشند،  کوچک و محدود بودن منطقه از یک سو و از سوی دیگر تراکم جمعیتی زیاد، باعث شده است که بیشتر مردم هنگ کنگ در ساختمان های مرتفع و آسمان خراش زندگی یا کار کنند. طبق آمار، تعداد ساختمان های مرتفع بیش از ۱۵۰۰۰ بلوک است.

به دلیل همین تراکم جمعیتی زیاد، آتش سوزی بسیاری در این ساختمان‌ها رخ می‌دهد. در نتیجه، تعداد استمداد تلفنی شهروندان برای اطفاء حریق از سازمان آتش نشانی به نسبت زیاد است. در سال۲۰۰۳میلادی سازمان آتش نشانی و خدمات ایمنی هنگکنگ بیش از ۳۷/۷۷۴ مورد درخواست تلفنی در خصوص آتش نشانی و امداد دریافت نموده است. میانگین درخواست روزانه، برابر ۱۰۳ مورد است.

سازمان آتش نشانی و خدمات ایمنی هنگکنگ، سازمان ارائه دهنده خدمات اضطراری و مسؤول رسیدگی به حوادث آتش سوزی و نجات و امداد در خشکی و دریا است. این سازمان، همچنین خدمات فوریت های پزشکی و انتقال بیماران و مجروحان به بیمارستان‌ها را نیز انجام می‌دهد، در عین حال خدمات عمومی پیشگیری و آموزش های حفاظت و ایمنی را نیز ارائه می‌کند. به طور کلی، کارکنان رسمی این سازمان ۸۶۸۸ نفر است که شامل۲۰۰۰ نفر پرسنل فوریت های پزشکی مستقر در ۷۴ ایستگاه آتش نشانی، ۳۱ ایستگاه مستقل فوریتهای پزشکی و ۶ ایستگاه آتش نشانی دریایی است.

همانطور که اشاره شد، در هنگ کنگ هزاران آسمان خراش از انواع مختلف وجود دارد. در حال حاضر، بلند‌ترین آن‌ها،  ساختمان مرکز بین المللی مالی و اعتباری است که ۸۸ طبقه و ۴۲۰متر ارتفاع دارد.

البته، این ساختمان به سیستمهای پیشرفته آتش نشانی، شامل سیستم آبپاش خودکار، سیستم تخلیه دود، پله فرار اضطراری و غیره مجهز است. از طرفی تعداد زیادی ساختمان مرتفع قدیمی نیز وجود دارد که از حداقل وسایل و تجهیزات ایمنی برخوردار هستند. وسایل و تجهیزات قدیمی، مطابق با قوانین گذشته از کارایی پیشرفته و قابل توجهی برخوردار نیستند.

در ۲۰ نوامبر سال ۱۹۹۶میلادی آتش سوزی مصیبت باری در یکی از این ساختمانهای مرتفع قدیمی رخ داد. این ساختمان، گارلی بلدینگ نام داشت چند روز قبل از وقوع فاجعه، آسانسورهای ساختمان تحت تعمیرات اساسی قرار گرفته بودند. یکی از اتاقک های آسانسور از ریل فلزی مربوطه بیرون آورده شد، درهای آسانسور مزبور در طبقات مختلف به منظور تعویض با انواع جدید‌تر باز شدند. روزنه های ایجاد شده، به عنوان یک راهحل موقت برای اجتناب از سقوط افراد به داخل چاه آسانسور، با دیوارهای از الوار چوبی مسدود شدند. در داخل چاه آسانسور برای کارگران تعمیرکار، داربستی از نی خیزران ساخته شده بود. کارگران تعمیرکار مشغول جوشکاری در داخل چاه آسانسور بودند. مواد مذاب حاصل از جوشکاری از بالا به اطراف پاشیده می‌شد تا آنکه، دیواره چوبی جلوی در طبقه دوم را به آتش کشید. آتش به سمت بالا زبانه کشید. با مشتعل شدن داربست ساخته شده از خیزران، آتش به شکل قارچ در چاله آسانسور گسترش یافت. در مواجه شعله های آتش با دیوارهای چوبی مسدود کننده ورودی های آسانسور، این دیواره‌ها به سرعت مشتعل شده و فرو ریخت. در نتیجه آتش به داخل طبقات ۱۴، ۱۳ و ۱۵ نفوذ کرد. زمانی که مردم گرفتار، در ساختمان به منظور استمداد پنجره‌ها را باز نمودند، با هجوم ناگهانی هوا به شعله های آتش، پدیده فلش آور ایجاد شد، در نتیجه سه طبقه مذکور به طور همزمان منفجر شد.

در اوج عملیات آتش نشانی و امداد، بیش از ۱۷۰ آتش نشان و ۴۲ دستگاه خودروی آتش نشانی در مهار آتش شرکت داشتند. با وجود نجات موفقیت آمیز بیش از ۱۰۰ نفر از مردم گرفتار در ساختمان، آتش باعث مرگ ۴۰ نفر و جراحت ۶۷ نفر شد. آتش نشان نیز مجروح شدند. از دیدگاه آتش نشانان حرفه ای مهار یک آتش سوزی در ساختمان های مرتفع و برج‌ها، به هیچ وجه ساده نیست.

مهم‌ترین دلایل این امر عبارتند از:

۱٫ مشکلات مقابله با آتش سوزی ساختمانهای مرتفع

۱-۱: مهار آتش در این گونه ساختمان‌ها از جمله عملیات سخت فیزیکی و بدنی است. البته آتش نشانان هنگام ورود به آتش نشانی، آموزشهای سخت و قدرتی را طی می‌کنند. به طور مثال بالا رفتن از نردبان آتش نشانی با تمام تجهیزات سنگین و تمام وسایلی که برای امدادرسانی و انتقال افراد حادثه دیده به مکانهای امن مورد نیاز است. این افراد همچنین باید آمادگی و توانای کار در محیطهای بسیار گرم، مرطوب و پر دود را داشته باشند.

۱-۲: تأمین ذخیره آب کافی، آبرسانی و انجام عملیات آتش نشانی با استفاده از پرتاب آب به صورت جت، به ویژه در ساختمان فاقد سیستمهای ثابت آتش نشانی، پروسه انرژی بری است آتش نشانان با تلاش فیزیکی زیاد آن را انجام می‌دهند.

۱-۳: هنگامی که آتش نشانان مجهز به دستگاه تنفسی محیطهای پر از دود فعالیتهای جستجو و نجات را انجام می‌دهند، با استرس مضاعفی روبهرو هستند که باعث دشواری عملیات در آن شرایط می‌شود.

۱-۴: جدا کردن فضاهای داخلی طبقات به وسیله دیوار‌ها و تیغه‌ها برای ایجاد اتاقهای متعدد، در آتش سوزی برج‌ها و آسمانخراش‌ها مشکلات منحصر به فردی را ایجاد می‌کند. حبس دود و گرما در فضاهای مسدود موجود، پدیده های خطرناکی مثل «فلاش آور» را ایجاد می‌کند

۱-۵: ایجاد این اتاق‌ها که به طور معمول به صورت غیراستاندارد به کمک پارتیشنبندی و دیوارههای جدا کننده صورت می‌گیرد، موجب هدایت غیرعادی و غیرمنتظره گسترش آتش و حرکت دود می‌شود.

۲- برای مقابله با آتش در آسمانخراش‌ها اجرای روشهای زیر حیاتی است: ارزیابی اولیه هنگامی که به یک حادثه پاسخگویی می‌شود، فرمانده عملیات (olc) بایستی در ذهن خود نقشه موقتی مقابله با آن حادثه را طراحی کند. در این مورد بایستی نکات زیر مورد توجه قرار گیرد.

الف: اطلاعات دریافتی از فرد تلفن کننده به آتش نشانی از قبیل شماره تلفن و محلی که از آنجا تلفن شده است، هر نوع کالای خطرناک و شیمیایی که به احتمال در محل حادثه قرار دارد و…

ب: نوع سازه و خصوصیات ویژه ساختمانی شامل مخاطرات مربوط به نوع تصرف و ساکنان

ج: مشکلات مربوط به دسترسی به ساختمان

د: موقعیت و مکان دقیق شیرهای آتش نشانی و سیستمهای ثابت آتش نشانی

ه: نیاز به تجهیزات ویژه از قبیل واحدهای تولید کف، ابزار و تجهیزات آبرسانی و…

استقرار تجهیزات و لوله کشی

به محض ورود به محل حادثه بایستی تجهیزات به نحو مدبرانه و با رعایت نکات زیر مستقر شوند.

الف: مناسب‌ترین محل برای استقرار تجهیزات بیرونی نجات و اطفاء حریق، از قبیل نردبان موتوری، مانیتورهای آبپاش و…  ضلع جلو یا مجارو ساختمان ها است.

ب: سایر تجهیزات بایستی در نزدیکی ساختمان ها مستقر شوند.

ج: استقرار تجهیزات اصلی حاضر در محل حادثه، همچنین لوله کشی و گستردن شلنگ های آتش نشانی نباید باعث کاهش قدرت عملیاتی تجهیزات مزبور شود.

ارزیابی در محل

الف: تائید نشانی محل گزارش شده، ملاحظه نشانه های آتش سوزی و افرادی که منتظر نجات هستند به وسیله بررسی نمای ساختمان محل حادثه، پرسش به منظور کسب اطلاع از افراد درگیر حادثه یا مجروح

ب: فرمانده عملیات بایستی از نگهبان ساختمان، مدیریت، ساکنان و اگر امکان داشت از شخصی که به آتش نشانی تلفن کرده بود اطلاعات بیشتری کسب کند. این اطلاعات نوع و موقعیت آتش و نقشه ساختمان را شامل می‌شود. چنانچه دستگاه خودکاراعلام حریق در ساختمان نصب است، پانل آن مورد بررسی قرار گیرد.

ج: در حداقل زمان ممکن وضعیت آتش سوزی بررسی شود، چنانچه آشکار است که عملیات اولیه اطفاء حریق برای مهار آتش سوزی و غلبه بر وضع موجود کافی نیست، نیروی کمکی درخواست شود. در بررسی وضعیت آتش سوزی نکات زیر باید مورد توجه قرار گیرد:

آیا احتمال گسترش آتش وجود دارد؟

آیا در داخل ساختمان مسیرهای تسریع کننده گسترش آتش وجود دارد؟

از قبیل کانالهای عمودی و افقی، مثل چاه آسانسور و غیره احتمالا چه تعداد مانیتور برای پرتاب آب به صورت جت مورد نیاز است؟

آیا ذخیره آب خودروهای آتش نشانی کافی است؟ و آیا به آب کمکی نیاز است؟

چه نوع خطراتی ساختمانهای مجاور را تهدید می‌کند؟

چه نوع اقداماتی برای مقابله این خطرات مورد نیاز است؟

آیا عاملی برای افزایش تعداد نیروهای امدادی وجود دارد؟

به عنوان مثال برای تخلیه افراد سالخورده داخل ساختمان که ممکن است مورد تهدید باشند و یا مورد تهدید قرار گیرند.

فرماندهی و کنترل ارتباطات

هنگامی که با آتش سوزی ساختمانهای مرتفع و آسمانخراش‌ها مقابله می‌شود، مراقبت از افراد، ایجاد هماهنگی و کار گروهی، موارد بسیار بااهمیتی محسوب می‌شود. به همین دلیل باید «سامانه فرماندهی حادثه» که به اختصار ICS نامیده می‌شود،  سازماندهی گردد.

اهداف ICS

ICS برای تمام عملیات اضطراری یک چارچوب و برنامه فرماندهی کامل و قابل اجرا به شمار می‌رود. هدف آن بهبود و ارتقاء سطح فرماندهی، کنترل و هماهنگی است. این سیستم در محل حادثه با تقویت مسئولیتپذیری و کنترل پرسنل، ایمنی و بازده عملیات را افزایش می‌دهد. ساختار سازمانی ICS از بالا به پایین است. در سوانح بزرگ اساس ساختار آن شامل سه سطح است. به شرح زیر:

الف: سطح راهبردی

شامل فرمانده، قائم مقام فرمانده، رئیس اطلاع رسانی، رئیس اطلاعات، رئیس استقرار خودرو‌ها و…  فرمانده به طور مستقیم این سطح را اداره می‌کند. مسؤولیت نائل شدن به اهداف راهبردی مورد نظر نیز به عهده او است. تعیین اولویت‌ها و پیشبینی نتایج، تعیین اهداف تاکتیکی برای واحد‌ها، سطح شیوه کار و تعیین پروسه عملیات از دیگر وظایف فرمانده است. «جستجو و نجات در داخل ساختمان»، «نجات در بیرون ساختمان» و «مهار آتش سوزی» سه هدف مهم راهبردی در آتش سوزی ساختمانی است. به هر جهت با توجه به وضعیت آتش، اولویت تعیین شده برای اهداف خاص، ممکن است متفاوت باشد.

ب: سطح شیوه کار

شامل مسئولان قسمتهای مختلف عملیات، امداد و نجات و… است. وظیفه این مسؤولین هدایت افراد تحت امرشان برای اجرای اهداف تاکتیکی مورد نظر است. به عنوان مثال، نحوه ورود به ساختمان، نحوه تهویه و مهار آتش از اهداف تاکتیکی به شمار می‌رود که باید اجرا شود، مسئولین این سطح می‌بایست به طور مرتب گزارش پیشرفت عملیات مربوط به گروه خود را به فرمانده ارائه دهند.

ج: سطح اجرا

افراد گروههای خاص مسؤول اجرای عملیات مختلف مربوط به حوزه تخصصی خود هستند تا اهداف تاکتیکی مورد نظر به نتیجه برسد.

به عنوان مثال، جستجوی یک طبقه از ساختمان، انجام عملیات اطفای حریق از مسئولیت های آن‌ها است. پیشرفت عملیات بایستی توسط افراد خاصی که حرفه یا پست سازمانی آن‌ها همین است، به طور مرتب و فوری به مسئولیت مافوق مربوطه گزارش شود.

مستندسازی حادثه نیاز به ارائه اسناد مناسب برای شرح جزئیات حادثه، به ویژه در سوانحی که از چند حادثه تشکیل شده اند و یا تلفات جانی داشته باشند، کاملا روشن است. سامانه فرماندهی حادثه (ICS) در این خصوص فرمهای مخصوصی را تهیه کرده است که دو هدف اصلی را دنبال می‌کند. اولین هدف ثبت کلیه فعالیت هایی اصلی عملیات به صورت چک لیست و یادداشت است. با این دید که در طی عملیات، بعضی اقدامات ضروری و حیاتی غفلتا حذف نشود. دومین هدف، استفاده از این فرم‌ها برای حفظ مدارک و شواهد و در صورت لزوم ارائه گزارش به مراجعه قضایی است.

تاکتیک های آتش نشانی جستجو و نجات

الف: نجات افراد زنده مهم‌ترین و اولین هدف در هر عملیات آتش نشانی است. فرمانده عملیات (OIC) بایستی به وسیله اجرای ICS، رئیس گروه جستجو و نجات و تیم او را برای انجام سریع‌ترین عملیات جستجو و نجات راهنمایی نماید.

ب: تمام ساکنانی که به خطر نزدیک‌تر هستند، باید در اولویت قرار گیرند.

ج: کلیه قسمت های ساختمان که دچار حادثه شده است، باید از نظر وجود ساکنین یا حادثه دیدگان مورد جستجوی دقیق قرار گیرد. جستجو باید کلیه قسمتهای پنهان، از قبیل حمام، زیر تختخواب‌ها، درون کمد‌ها و… را شامل شود.

د: حادثه دیدگان و ساکنان می‌بایست با مراقبت کامل از طریق راه بلد، راه پله اضطراری و یا اگر موقعیت ایجاب می‌کند از طریق نردبان آتش نشانی به بیرون محل حادثه و خیابانهای اطراف منتقل شوند.

ه: اگر راه های فرار به علت دود یا هر مانع دیگری مسدود شده اند، ساکنان باید به پشت بام یا هر محل امن دیگری هدایت شوند و از طریق بیسیم، اطلاعات مربوط به آن‌ها، شامل تعداد، موقعیت استقرار و… به فرمانده عملیات گزارش شود. این افراد پس از استقرار در مکان امن، باید منتظر سایر اقدامات امدادی بعدی باشند. و: در برخی موارد می‌توان عملیات نجات مؤثری از طریق پشتبام ساختمان های مجاور نیز انجام داد.

ز: هر یک از افراد آتش نشانی که مشغول اطفاء حریق هستند، چنانچه متوجه تقاضای کمک از سوی ساکنان ساختمان شدند، بایستی فوری موضوع را به فرمانده اطلاع دهند. تا به سرعت افرادی برای جستجو و نجات اعزام شوند.

ح: در آتش سوزی ساختمان های دارای طبقات وسیع و بزرگ، برای تخمین تعداد ساکنان محل حادثه، نقشه اولیه از ساختمان و طبقات دچار حادثه مورد نیاز است. تا عملیات جستجو و نجات به طور مناسب و مؤثر انجام شود.

ط: اگر موقعیت محل حادثه اجازه می‌دهد، فرمانده عملیات از طریق وسایل ارتباطی یا بلندگو به ساکنان در انتظار کمک،  اطمینان دهد.

ی: برای مراقبت از افراد مجروح، مسؤول امداد پزشکی باید مشخص باشد. 

تخلیه در عملیات اطفاء حریق، مرحله تخلیه ساختمان از افراد حادثه دیده بسیار مهم است. فرمانده عملیات پس از مشورت با مدیر ساختمان و برحسب بزرگی و گستردگی آتش سوزی، میزان و چگونگی تخلیه ساختمان را مشخص می‌کند. برای کمک به ایجاد یک عملیات تخلیه آسان و روان، ایجاد تیم های تخلیه، که اعضاء آن هر کدام مسئول تخلیه یک طبقه از ساختمان هستند، کاملا حیاتی است. اعضاء این تیم‌ها از قبل آموزش های مربوط به ایمنی اطفاء حریق مقدماتی، کمک های اولیه پزشکی را آموخته اند. به طور معمول، هر تیم مسئول تخلیه حداقل ۲۰۰ نفر از ساکنان هر طبقه می‌باشند. در مواقع اضطراری این تیم‌ها می‌توانند با روشی آرام و منظم راساً اقدام به تخلیه ساکنان نمایند.

الف: انواع تخلیه به طور خلاصه، عملیات تخلیه به شکل های زیر انجام می‌گیرد:

تخلیه کامل: زمانی که از کل ساختمان، ۱۰ طبقه یا بیشتر تخلیه می‌شود، تخلیه کامل نام دارد.

تخلیه جزئی: زمانی که از کل ساختمان کمتر از۱۰طبقه تخلیه می‌شود و یا ترکیبی از مجموعه طبقات تخلیه شده، کمتر از ۱۰ طبقه باشد، تخلیه جزئی نام دارد.

ب: ملاحظات تخلیه

اگر تصمیم بر تخلیه ساختمان ها است، تمام ساکنین، افراد حاضر در ساختمان ها و حادثه دیدگان باید با روش مناسب مانند اعلام عمومی به وسیله سیستم ارتباطی موجود مسؤول تخلیه، مسؤول یا نماینده طبقه و… از تخلیه و نحوه آن آگاه شوند.

حادثه دیدگان باید در نظر داشته باشند که:

از نظر اصولی، تخلیه در شرایط طبیعی، ترک ساختمان و تجمع در محل امن است.

در مواقعی که در ساختمان «طبقه امن» وجود دارد، می‌توان به جای تخلیه کامل، از این طبقه امن به عنوان یک پناهگاه موقت استفاده نمود.

به عنوان مثال، می‌توان افراد سالخورده ناتوان و مجروح را در این طبقه تحت مراقبت قرار داد، تا در موقع مناسب تخلیه انجام شود.

ج: اولویت بندی تخلیه طبقات

برای دستیابی به تخلیه مناسب، اولویتبندی طبقات یک موضوع حیاتی است. در مواقع آتشسوزی های کوچک، ممکن است  فقط تخلیه جزئی لازم باشد. در حالی که در آتش سوزیهای گسترده، تخلیه کامل در نظر گرفته می‌شود. در تخلیه جزئی؛ اولین اولویت، طبقه دچار حریق و دو طبقه بالای آن و یک طبقه پایین است. ممکن است، سایر طبقات نیازی به تخلیه نداشته باشند. در تخلیه کامل؛ اولین اولویت طبقه گرفتار آتش سوزی و ۲ طبقه بالا و یک طبقه پایین آن است. دومین اولویت، ده طبقه بالا و پایین طبقه گرفتار حریق است. و اولویت سوم، تخلیه بقیه طبقات باقی مانده است.

د: مانورهای سالیانه تخلیه

برای آشنایی بیشتر ساکنین ساختمان های مرتفع (برج‌ها و آسمانخراش‌ها)، با چگونگی انجام عملیات تخلیه، ضروری است که آموزشهای منظم در نظر گرفته شود. این آموزش‌ها می‌تواند توسط اعضاء تیمهای تخلیه ارائه شود و حداقل سالی یک بار مانور تخلیه برگزار گردد.

مقابله با آتش برای انجام عملیات مؤثر‌تر، به طور معمول بایستی ابتدا آب به صورت جت (فوران) مستقیماً به روی کانون حریق پاشیده شود.

این عمل در جذب گرما و کاهش دما بسیار مؤثر است. سپس آتشنشان باید برای نفوذ به حلقه آتش و مهار آن تلاش کنند. برای ورود به منطقه آتش، باید به وسیله سر لولههای فشار قوی مه پایش، گرمای محیط کاهش یابد تا پیشروی آسان‌تر انجام پذیرد. هنگام پیشروی ضروری است، گروه پشتیبان همچنان به پاشش آب به صورت جت به روی منطقه آتش ادامه دهد. برای حمله به آتش و جلوگیری از گسترش آن، باید از قبل مانیتورهای مخصوص پرتاب آب به صورت جت در مکان های مناسب مستقر شده باشند.

پس از کاهش شدت آتش سوزی و پیشروی آتش نشانانی به سمت کانون حریق، بهتر است برحسب مورد مانیتور‌ها مسیر آب پاشی را تغییر دهند. به عنوان مثال برای جلوگیری از گسترش آتش به خارج ساختمان، مورد استفاده قرار گیرند. جلوگیری از گسترش آتش تمام درها، پنجره‌ها و دیوارهای طبقه دچار آتش سوزی، در حداقل زمان ممکن آبپاشی، خیس و مرطوب شوند.

در صورت موجود بودن، می‌توان از سیستم آبپاشی خودکار نصب شده در ساختمان به این منظور استفاده نمود.  در صورت نیاز، آبپاشی به صورت جت از ساختمان های مجاور نیز صورت گیرد. برای جلوگیری از گسترش عمودی آتش، طبقه بالای محل اصلی آتش سوزی فوراً بررسی شده و در صورت نیاز کاملا آبپاشی و خیس و مرطوب شود.

برای کاهش احتمال ایجاد پدیده «فلاش آور» باید تلاش کرد تا کلیه وسایل موجود خیس و مرطوب شوند. تا از شدت گرما به نحو مطلوب کاسته شود.

کلیه اقدامات لازم برای جلوگیری از گسترش آتش از طریق داکت‌ها، کانالهای تاسیسات و کولر، چاه آسانسور و سایر حفره های بین طبقات صورت گیرد.

برای ساکنین ساختمان های مرتفع، راه پله‌ها اولین مسیر فرار محسوب می‌شوند. اما اگر محافظت نشوند، خود می‌توانند به عنوان عامل گسترش آتش سوزی عمل کنند. بنابراین، باید از ورود دود و آتش به داخل راه پله‌ها، و سایر کانالهای عمودی، جلوگیری نمود.

برای جلوگیری از انتشار دود، باید همیشه درهای مربوطه بسته باشد. با ایجاد هواکش مخصوص در پشت بام، می‌توان از انتشار دود و حرارت به مسیرهای فرار جلوگیری نمود. برای جلوگیری از گسترش افقی آتش به بخشهای مجاور، در صورت امکان تمام وسایل و تجهیزات قابل احتراق جابه جا و به بیرون انتقال یابند. همچنین در صورت لزوم، تمام دیوار‌ها و تیغه‌ها خیس و مرطوب شود. پست فرماندهی و محل استقرار آن در حوادث آتش سوزی ساختمانهای مرتفع، به طور معمول پست یا ستاد فرماندهی عملیات در دو طبقه پایین‌تر از طبقه دچار حریق، مستقر می‌شود. این طبقه، برای محل فرماندهی و تدارکات مناسب است.

ایمنی فردی فرماندهان و مسئولان تیم‌ها در بخشهای مختلف، همیشه بایستی نکات زیر را مورد توجه قرار دهند. تمام کارکنان بایستی لباسهای حفاظتی خود را به طور کامل پوشیده باشند.

در تمام موارد عملیات اطفای حریق، جستجو و نجات و… باید کلیه مقررات و استاندارد‌ها رعایت شود. در صعود به ارتفاع از طریق نردبانهای آتش نشانی، بایستی کلیه ملاحظات ایمنی رعایت گردد. خطر ریزش اشیاء و اجسام را نباید فراموش کرد، به ویژه در دیوارهای پوششدار، اقدامات احتیاطی و حفاظتی، از جمله ایجاد منطقه حفاظت شده، اتخاذ گردد و تا از مجروح شدن احتمالی افراد توسط وسایلی که احیانا سقوط می‌کنند، پیشگیری شود.

نکاتی در مورد استفاده از ابزار و تجهیزات کمکی و ویژه

اگر وضعیت حادثه ایجاب می‌کند، فرمانده عملیات بایستی تجهیزات ویژه مثل دوربین های حرارتی، وسایل تخلیه در تجهیزات روشنایی (نورافکن) و… استفاده کند.

در صورت لزوم، فرمانده عملیات بایستی از سایر سازمان‌ها و نهاد‌ها درخواست کمک نماید. به عنوان مثال از مرکز فوریتهای پزشکی، شرکت گاز، اداره برق، نیروی انتظامی و اداره راهنمایی و رانندگی و…  با توجه به ماهیت محل حادثه، از نظر مسکونی، اداری، آموزشی یا صنعتی بودن می‌بایست مسئولین ذیربط به طور کامل از وقوع حادثه آگاه شوند. به عنوان مثال، اگر محل حادثه صنعتی است، مسئولان اداره کار در جریان حادثه قرار گیرند. در حوادث آتش سوزی آسمانخراش‌ها، به طور معمول بالگرد مورد نیاز نیست. زیرا سطح پایین پروانه بالگرد و باد شدید ناشی از آن ممکن است باعث تشدید آتش سوزی و گسترش آن شود. در این خصوص با بررسی های انجام شده، استفاده از بالگرد،  فقط در بعضی شرایط اضطراری و بحرانی، به عنوان آخرین راه حل، مورد تائید قرار گرفته است.

همیشه در هر حادثه، نکاتی برای یادیگری وجود دارد. بنابراین، گزارش حادثه باید دقیق، بی طرفانه و عادلانه تهیه شود، تا کمبود‌ها و خطا‌ها شناسایی گردیده و در آینده تکرار نشود. از طرف دیگر، تمام پرسنل و افرادی که مسئولیت خود را به نحو احسن انجام داده اند، مشخص شوند. نتایج گزارش یک حادثه، می‌تواند توسط سایر بخش‌ها، برای استفاده از تجربیات به کار گرفته شود.