پمپ های آتشنشانی

پمپ های آتشنشانی

شاید پمپ های آتشنشانی بحرانی ترین بخش در تجهیزات آتشنشانی نصب شده در یک مجموعه باشند.پمپ های آتشنشانی انواع و اندازه های مختلفی دارند. در موردی که فشار تغذیه آب عمومی برای فعال کردن اسپرینکلرها خیلی کم است یا انشعاب آب عمومی تامین نشده است، استفاده ازاین پمپ های ضروری می شود. در مورد نخست، برای تقویت فشار آب عمومی و فعال کردن اسپرینکلرها، یک پمپ تقویت کننده نصب می شود. در مورد بعدی،پمپ های اتشنشانی  به یک مخزن آب اختصاصی (مخزن ذخیره، خلیج، رودخانه، یا…) متصل خواهد شد تا فشار آب مورد نیاز برای مصارف آتشنشانی را تامین کند. بیشتراین پمپ ها محرک های دیزل یا الکتریکی دارند، اگرچه بعضی از آنهایی که پیش از سال ۱۹۷۴ ساخته شده اند با موتورهای بنزینی یا ماشین های بخار به حرکت در می آیند (البته این مورد به ندرت دیده می شوند).

پمپ های اتشنشانی  تقویت فشار معمولا الکتریکی هستند در حالیکه استفاده از پمپ های دیزل برای مخازن آب اختصاصی مرسوم تر می باشند. محدوده ظرفیت پمپ ها از  gpm 25 تا gpm 5000 و بیشتر و محدوده فشار آنها از psi 50 تا ۱۲۵ psi و بیشتر تغییر می کند.

بعضی از آنها از نوع توربینی با محور عمودی هستند در حالیکه بقیه پمپ های گریز از مرکز هستند، استاندارد NFPA20 با نام پمپ های ایستگاهی برای محافظت در برابر آتش (ویرایش ۱۹۹۹) در حکم مرجعی موثق، آخرین الزامات و سایر اطلاعات را درباره پمپ ها ارائه می دهد. ضمائم A و   -B که جزو استاندارد NFPA20 نیستند – رئوس ارزشمندی درباره طراحی، نصب، آزمایش و نگهداری و عیب یابیاین پمپ ها  بیان می کنند.