معرفی انواع روش های آدرس دهی تجهیزات آدرس پذیر

بهترین روش آدرس دهی تجهیزات آدرس پذیر چیست؟

سامانه های اعلام حریق آدرس پذیر از پرکاربردترین سیستم های اعلام حریق می باشد که هر یک از تجهیزات درون لوپ آدرس پذیر دارای یک آدرس منحصر به فرد بوده و وضعیت تجهیزات از روی کنترل پنل مرکزی قابل روئیت می باشد. روش های مختلفی جهت آدرس دهی تجهیزات وجود دارد که در ادامه به شرح هر کدام می پردازیم:
– آدرس دهی از طریق ابزارهای دستی (Handheld)
– برنامه ریزی و آدرس دهی خودکار پنل
– آدرس دهی فیزیکی از طریق Dipswitchها
– آدرس دهی فیزیکی با استفاده از کلیدهای گردان

۱- برخی از سازندگان تجهیزات اعلام حریق محصولات خود را به نحوی طراحی می کنند که توسط ابزارهای دستی (Handheld) قابل برنامه ریزی و آدرس دهی باشند. به این ترتیب که با اتصال پروب های دستگاه به تجهیز آدرس پذیر امکان وارد کردن عدد مورد نظر مقدور می گردد. ولی از آنجاییکه این وسیله تجهیزات سایر برندها را پشتیبانی نمی کند، کاربرد وسیعی ندارد.

۲- برخی از پنل های سیستم های اعلام حریق آدرس پذیر توانایی برنامه ریزی و آدرس دهی خودکار تجهیزات را دارند. به این صورت که پس از اتصال تجهیزات و تشکیل یک لوپ آدرس پذیر، پنل به صورت خودکار اقدام به شناسایی و آدرس دهی می نماید. این روش نیز مانند روش قبل به علت عدم پوشش دهی سایر برندها کاربرد گسترده ای ندارد.

۳- آدرس دهی فیزیکی از طریق سوییچ های موجود روی تجهیزات (Dipswitch) نیز روش دیگری جهت برنامه ریزی و آدرس دهی تجهیزات می باشد. در این حالت، آدرس با تنظیم کردن دیپ سوئیچ های روی تجهیز تنظیم می شود. این سوئیچ ها انواع مختلفی دارند که نمونه های متداول آن در زیر نشان داده شده است :

آدرس دهی در این روش پیچیده بوده و نیاز به آشنایی و مراجعه به راهنمای تخصصی تجهیز و اطلاع از نحوه تنظیمات دارد.
۴- روش ساده تر استفاده از کلیدهای دهدهی (دو کلید گردان با شماره‌های ۰–۹ و یا ۰-۱۲) است. از آنجاییکه این روش ساده و قابل فهم بوده و نیاز به تخصص و دانش خاصی ندارد، امروزه مورد استقبال قرار گرفته است.

دتکتورهای آدرس پذیر Aritech توسط دو سوییچ گردان قابل آدرس دهی می باشند. از مهم ترین مزایای این روش می توان به موارد زیر اشاره نمود.
• سرعت بالا و سهولت برنامه ریزی
• کاهش احتمال خطا در آدرس دهی
• آگاهی از آدرس تجهیزات در یک نگاه
• عدم نیاز به اطلاع از دانش فنی