سیستم آدرس پذیر

این نوع سیستم، به نام سیستم آدرس پذیر(Add. Sys.) ­شناخته می شود. اصول کشف و تشخیص حریق در سیستم­ های آدرس­ پذیر، مشابه سیستم ­های متعارف است، اما در این گونه سیستم­ ها، هر یک از دتکتورهای اتوماتیک و یا شستی­ ها دارای آدرس منحصر به فردی هستند که از طریق آن تابلوی کنترل مرکزی قادر به شناسایی و تعیین هر یک از آن­ هاست.
 
در این نوع سیستم سیم ­کشی از پانل به دتکتور با دو رشته سیم ولی به صورت Loop (سیم بندی حلقوی) انجام می پذیرد که از تابلوی کنترل مرکزی آغاز و به همان تابلو ختم می ­شود و کلیه­ تجهیزات به صورت موازی در همین مدار حلقوی جای می­ گیرند. هر حلقه می­ تواند به تناسب تعداد تجهیزات و سطوح مورد حفاظت، یک یا چند منطقه را پشتیبانی کند. دتکتورهای سیستم آدرس ­پذیر دارای ساختار سوئیچ ­گونه ­ای هستند که برای شناسایی آن­ ها توسط تابلوی کنترل مرکزی به کار می ­رود. به نظر می ­رسد که در سیستم ­های آدرس ­پذیر موضوع منطقه ­بندی چندان حائز اهمیت نباشد، زیرا شناسایی دتکتورها از طریق شناسه­ اختصاصی آن­ ها امکان پذیر است، اما گستردن حلقه­ ی تشخیص بر بستر مناطق مختلف می ­تواند به کشف محل وقوع، سرعت بیشتری دهد. بنابراین در این ­گونه سیستم ­ها نیز اگرچه مناطق در قالب مدار مطرح نیستند، اما با توجه به همان معیارهای تعیین منطقه­ حریق، به صورت مجازی در نظر گرفته می­ شوند. حداکثر مساحت فضاهایی که توسط یک حلقه می ­توانند حفاظت شوند، ده هزار متر مربع است و بر این اساس، یک حلقه حداقل پنج­ منطقه را پوشش می­ دهد.
 
 

عملکرد سیستم آدرس پذیر

 
در این سیستم تکنیک Multiplex (تسهیم کننده) اجازه می ­دهد هر دتکتور مستقلا اطلاعات را به پانل کنترل ارسال نماید. در هر زمان دتکتورها مشخصات شناسایی آدرس خود را به پانل کنترل ارسال می ­نماید و علاوه بر آن از طرف تابلو هم یکسری اطلاعات به دتکتور ارسال می ­شود. این نوع کار باعث می ­شود که همیشه پانل مراقب باشد که کدام تجهیز خروجی غیر عادی(غیر مشابه) ارسال می ­کند. پیغام ­های عادی همیشه بر روی صفحه­ی نمایش (LCD) نوشته می ­شود. در قسمت پروسسور پانل کنترل، اولین آدرس بر روی دتکتور، شستی، اجزای واسطه یا جدا کننده ارسال می شود و سپس سیستم منتظر پاسخ می ­شود. زمان ارسال و دریافت در اولین مرحله راه­ اندازی به عنوان زمان مبنا برای هر تجهیز در به حساب می آید. سپس پروسسور زمان رفت و برگشت که در ابتدا مساوی هستند، آدرس را ثبت می­ نمایند و به عنوان مبنا در نظر می ­گیرد. در مراحل بعد این عمل برای تمامی تجهیزات ثبت می­ گردد. در عملکرد عادی سیستم همیشه زمان رفت و برگشت با هم مقایسه شده و در صورت تساوی، سلامت مدار را به اطلاع می­ رساند. در صورتی­ که زمان رفت و برگشت با هم متفاوت باشند دال بر خارج سرویس بودن یک تجهیز یا قطع مدار می­باشد که بلافاصله سیگنال خطا(Fault) ظاهر می­ گردد.
 
در صورت عملکرد دتکتور جریان آن به شدت تغییر می­ یابد. پس از چک اولین دتکتور سیستم به سراغ دومین تجهیز می ­رود و همه­ ی تجهیزات به ترتیب چک می­ گردند. در اولین راه ­اندازی تمامی تجهیزات در مرحله اول آدرس ­دهی و اطلاعات شان ثبت می ­گردد.در گام­ نخست در عرض ۳۰ دقیقه تمامی اطلاعات اولیه ­ی دتکتورها به ثبت می­ رسد. کاملا واضح است که در موقع آتش ­سوزی ممکن است تعداد زیادی دتکتور با هم عمل نمایند. در این صورت اطلاعات تمامی دتکتورها جداگانه گرفته می­ شود. در صورتی ­که تمامی دتکتورها در یک زون، همزمان عمل نمایند مشکلی برای پنل به وجود نمی ­آید پس می ­توان دتکتورها را طوری نصب کرد که پشت سر هم و سری نباشند یعنی به ترتیب بسته نشوند. در این حالت فقط ترتیب شماره­ آن ­ها به هم می­ خورد. به­ خاطر این تکنیک احتیاج به مرتب چیدن دتکتورها (پشت سر­هم سر­بندی کردن) نمی­ باشد پس از نظر اقتصادی به صرفه و نصب راحت­تر به دنبال دارد (در این سیستم بایستی از تجهیزات آدرس­ پذیر Addressable استفاده نمود).
 
در هر سیستم Add می­ توان از یک سری تجهیزات Conv. نیز استفاده کرد. می ­توان در هر زون تا ۲۰ دتکتور Conv. را هم استفاده کرد. در صورت بروز آلارم بر روی دتکتورهای Conv. ابتدا این آلارم بر روی Interface رفته و سپس توسط پانل تشخیص داده می ­شود. دتکتورهای Conv. در این حالت نیز به صورت شعاعی نصب می­ گردند. استفاده از تلفیق تجهیزات Add. و Conv. معمولا در مکان هایی استفاده می ­شود که سیستم به صورت Conv.(از قدیم) نصب بوده است حال با Up Grade کردن سیستم می­ توان از قسمتی از این تجهیزات با استفاده از Interface کمک گرفت. در این صورت نیاز به سیم کشی جدید در این قسمت ­ها نیست. استفاده از ایزولاتور مربوط به اتصال کوتاه بین مرز مشترک زون­ ها اجباری می­ باشد. نکته: توجه شود که در سیستم­های آدرس­پذیر نیز همچون سیستم­ های متعارف باید حداقل دو مدار آژیر در نظر گرفته شود.
 
 

مزایای Loop

 
اگر در یک طرف دتکتور حالت اتصال کوتاه یا اتصال باز پیش آید به وسیله­ ی ایزولاتور محل اتصال برطرف و مابقی مدار از طرف دیگر با پانل ارتباط برقرار کرده و به کار خود ادامه می ­دهند. در عمل تمامی اجزای متصل به سیستم آدرس پذیر (Addressable system) خود آدرس پذیر هستند. دتکتورهای قابل آدرس ­دهی با دتکتورهای Conv. تفاوتی ندارد ولی پایه­ آن­ ها دچار تغییراتی می شود. مثلا در پایه یک (Dildip) سوئیچ نصب شده که آدرس مشخص و منحصر به فرد را می سازد و این آدرس، برای سیستم قابل شناسایی است. در نوع دیگر آدرس­ دهی از دو کلید گردان ۰-۹ یکی دهگان و یکی یکان را مشخص می­ کند. مثلا ۹ و ۱۱ و ۹۸ و تا ۹۹ دتکتور را می­توان آدرس ­دهی کرد. (آدرس ۰-۰ قابل استفاده نیست). تکنیک جدید تنظیم و آدرس ­دهی پایه­ ی دتکتورهای آدرس­ پذیر (Add) به وسیله Dil سوئیچ یک تکنیک خوب و ساده است. در این تکنیک اطلاعات ( Soft-Addressable) و برنامه­ی هر دتکتور به صورت اتوماتیک به تناسب شماره به پانل فرستاده می­ شود.
 
مشکل این سیستم این است که در صورتی که یک تجهیز (دتکتور یا شستی) به مدار اضافه گردد و بخواهیم آدرس ­ها پشت سر هم و مرتب باشند بایستی تمامی آدرس ­ها عوض شوند. مثلا اگر یک دتکتور بین دتکتورهای ۵ و ۶ اضافه گردد، باید آدرس ­دهی از شماره­ی ۶ به بعد عوض شود. بنابراین آدرس تمامی تجهیزات بعد از دتکتور اضافه شده، و یک دتکتور دیگر نیز اضافه می ­شود تا توسعه کوچکی در سیستم به وجود آید، یعنی آدرس نوشته شده در بیس تمامی دتکتورها بایستی تعویض گردد.

0 پاسخ

دیدگاه خود را ثبت کنید

تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟
در گفتگو ها شرکت کنید.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *