تاریخچه اولین سیستم اعلام حریق

تاریخچه اولین سیستم اعلام حریق

از تاریخ و اتفاقات ثبت شده، انسانها متوجه شدند واکنش و عملکرد سریع در زمان بروز آتش سوزی و حریق نقش بسیار مهم و حیاتی در کنترل آن دارد. در قرون اخیر، وقتی کسی متوجه حریق میشد نگاهبان شبانه یا هرکسی که متوجه شده بود از زنگ دستی یا شیپور مخصوص، ادارات آتش نشانی یا هر مرکز ذیصلاحی را اطلاع رسانی میکرد. و یا با استفاده از ناقوس کلیساها یا سوت بخار کارخانجات اینکار انجام میشد، که بعضا با خطا همراه بود و آتش نشانی بصورت دقیق نمیتوانست محل را شناسایی کند لیکن با اختراع تلگراف ( توسط ساموئل اف.بی.مورس) این گزارش دهی کاملتر و سریع تر انجام می شد.

نیویورک اولین شهر ایالات متحده بود که در سال ۱۸۴۷ میلادی، با ساخت خطوط تلگراف ( با استفاده از نصب نمودن تیرچه های مخصوص در زمین)، جهت اعلام حریق از شهرداری به ایستگاههای آتش نشانی و با ساختن زنگهای ناقوسی اقدام نمود. سر مهندس شهرداری ( کورنلیوس اندرسون) پروژه ساخت سیستم اعلام حریق را در همین سال اعلام و شروع کرد.

ویلیام چنینگ، دکتر جوان و علاقمند به اعلام و اطفاء حریق و همکارش، موسی جی. فارمر در مارس ۱۸۵۱، مایل شدند که در شهر بوستون، از سیستم زنگ شهری و با استفاده از ریجستر چاپ ساموئل مورس در جزء اصلی سیستم نصب گردد. این سیستم حدودا از ۶۴ کیلومتر ( ۴۰ مایل) سیم جهت وصل نمودن ایستگاه اصلی و مرکزی به ۴۰ تابلو ارسال اطلاعات و ۱۹ زنگ در اماکنی مانند کلیسا، مدارس و جایگاههای آتش لوکوموتیورانی استفاده نمود، ولی چندین اشکال و ایراد فنی مشاهده شد بعد از برطرف شدن معایب مذکور سیستم منصوبه دایا قابلیت به انتقال ضربه الکتریکی از چرخه کد قطع کننده مدار و ثبت کد مورس نقطه یا خط تیره در ریجستر چاپ بود.در مورخه سی ام آوریل سال ۱۸۵۲، ظرف یک شبانه روز که این سیستم­ها در سرویس قرار داده شد یک آلارم هشدار برای حریق از خیابان کازوی ارسال شد.

دکتر جوان، مقاله ها و میتینگ های زیادی در مورد سیستم اعلام حریق شهر بوستون عنوان نمود و در زمان این سخنرانی و جلسات در موسسه اسمیتسونیان در مارس ۱۸۵۵ که رییس پست و نماینده قانونی تلگرافخانه کارولینای جنوبی(جان ان.گیمول) برای نخستین باز از وجود این سیستم که بتازگی اختراع شده بود بسیار تحت تاثیر توانمندی وقابلیت سیستم قرار گرفته و حقوق ساخت آنرا بدوا در غرب و جنوب و سپس برای کل کشور خرید کرد. این شخص در سال ۱۸۵۶ به برادرش که تخصص زیادی در مورد ساعت و دیگر مکانیسمهای مکانیکی و الکتریکی داشت ملحق شد و تا سال ۱۸۷۱ این دو نفر استفاده از خط تولید خود را با بهره گیری از مدلهای محور ارتجاعی باکس های سیگنال اعلام حریق گسترش دادند و طراحی جعبه های هشدار بدون تداخل کشش توسط ادبین راجرز و موسی جی.کران گسترش داده شد.در سال ۱۸۸۰ میلادی گاردینر، نظریه و طرح خود را جهت حذف تداخل امواج بین جعبه های اعلام حریق دارای ارسال هم زمان اختراع و به ثبت قانونی رساند. با توجه به اینکه در اواخر قرن نوزده میلادی ۳۶ شرکت دیگر در صنعت تلگراف اعلم حریق فعالیت داشتند ولی شرکت گیمول بیش از ۹۵ % ارزش سهام بازار ایالات متحده آمریکا را در ید مالکیت خود داشت.

سیستم دستی اعلام حریق برای نخستین مرتبه توسط راجرز ساخته و اختراع او با نام سیستم اعلام حریق کمکی ثبت شد. جورج میلیکن در ۱۸۸۵ پیشرفتهایی در این سیستم ایجاد کرد که استفاده نامحدود از آنرا در تمامی ایالات متحده امکانپذیر ساخت.

تا سال ۱۸۷۱ میلادی شرکتهای خصوص منجمله تلگراف منطقه ای آمریکا (ADT)، محافظ برق هولمز، و محافظ برق ردآیلند ایجاد شدندو تا ارائه خدمات استفاده عمومی از ایستگاه های مرکزی در مناطق شهری جهت عملیات اعلام خطر و سپس هشدار الکتریکی سرقت (دزدگیر) و سرویس اعلام حریق از طریق تلگراف را برای ساختمانهای مسکونی و شرکتهای و کارخانجات فراهم آوردند.

اولین سیستم اعلام حریق کمکی برای ارسال یک دور کد جهت ارسال به پیام رسان و دو دور کد برای ارسال به اداره پلیس و سه دور کد برای اعلام آنی حریق بهره میبردند. استفاده از این نوع سیستم­های تلگراف همچنان رایج بود تا اینکه مشکلات و معایبی بوجود آمد که باعث کاهش اطمینان این گونه سیستمها گردید. نگرانی اصلی این بود که قطع شدن حلقه مداری (Loop) که باکس های سیگنال متصل به ایستگاه مرکزی را تغذیه می کردند میتوانست تمام حلقه ها را غیر فعال نمایند و در نتیجه کسر محافظت از استفاده کنندگان و مشتریان ایستگاه اصلی را باعث میشد.

در سال ۱۹۲۳ سومین نگارش کتاب راهنمای بازرسی بیمه آتش سوزی منتشر و اظهار نمود که بهترین راه خدمت، وقتی اتفاق میافتد که نگهبان شیف شبانه فقط برای یک هدف ( نگهبانی) نه برای نظافت و اینکه خانواده اش در آن محل زندگی می کنند استخدام شود که در مورد دوم، نگهبان مربوطه اکثرا در محل سکونت خود به جای گشت در ساختمان قرار داشت.

در استانداردهای ۱۹۲۳ خدمات نگهبانی شب و هشدار حریق شرکت بیمه GA عنوان کرد نگهبان شیفت شب باید از ساعت ۶ بعدظهر تا ۶ صبح و همچنین در طول روز یکشنبه، روزهای تعطیل و زمانی که اداره تعطیل است هر یکساعت به کلیه ایستگاه­های مورد تأیید سرکشی کند. استفاده از چراغ قوه برقی تایید شد و این استانداردها از هیئت ملی بیمه که حریق را بیمه کرده بودند اقتباس شده است. و هرگاه که سیستم اعلام حریق که بخشی جدایی ناشدنی از اداره اصلی بحساب بیاید ارسال هشدار آتش توسط سیستم نظارتی نگهبان از هر وسیله و تجهیزات دیگر بهتر میباشد.

چاپ نهم کتاب راهنمای محافظت در برابر حریق آمریکا (NFPA)  دستورالعملی را در مورد حق استخدام نگهبان شیفت شب معین کرد: میبایست دقت شود که نگهبان، فرد لایق است. شخصیت و عادت قابل اطمینانش باید بلامنازع و بیطرفانه باشد. توصیه میشود سیگاری نبوده و به هیچ وجه از دخانیات در زمان بازدید از ایستگاه استفاده نکند. این شخص باید از هوش زیادی برخوردار بوده و در مواقع خطر سریع تصمیم گرفته و اقدام عملی نماید و نظراتش الزاما سودمند باشد. نگهبای شیف شب باید مردی شجاع و نترس و از نظر جسمی قوی و رضایت بخش باشد و دارای حواس بینایی، شنوایی، بویایی و حتما هر دو دست و پایش و ضربان قلب و قدرت جسمانی کامل باشد. این شخص نباید خیلی کم سن و سال و نه خیلی سالمند باشد. سواد این شخص باید در حد متوسط و بتواند به زبان انگلیسی گفتگو نماید و حتما قادر به نگارش یه گزارش کار ساده باشد.